Saltar al conteníu

marrueca

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ maˈrwe.ka ]
(rexistru)

Sustantivu

[editar]

singular femenín marrueca, masculín marruecu ; plural femenín marrueques, masculín marruecos

  1. (Xentiliciu) Habitante de Marruecos.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de marruecu.

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Diccionariu Etimolóxicu de la Llingua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Universidá d'Uviéu & Academia de la Llingua Asturiana, 2017-2021, Uviéu; ISBN: 978-84-17445-18-8.

Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ maˈrwe.ka ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín marrueca, masculín marrueco; plural femenín marruecas, masculín marruecos

  1. (Xentiliciu) poco usáu Marrueca, marroquina (habitante).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de marrueco.

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.