meirola

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ mejˈɾo.la ]
Etimoloxía: De Meiro + -olu.

Sustantivu[editar]

singular femenín meirola, masculín meirolu ; plural femenín meiroles, masculín meirolos

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Meiro, nel conceyu de Cuaña.

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de meirolu.

Referencies[editar]

  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.