folgueirina

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ fol.ɣejˈɾi.na ]
Etimoloxía: De Folgueiras + -ín.

Sustantivu

singular femenín folgueirina, masculín folgueirín ; plural femenín folgueirines, masculín folgueirinos

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Folgueiras, nel conceyu de Cuaña.

Pallabres rellacionaes

• cuañesa; cartavesa, meirola, ortigueirina

Forma d’axetivu

1. Forma femenina singular de folgueirín.

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.