folgueirín

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ fol.ɣejˈɾiŋ ]
Etimoloxía: De Folgueiras + -ín.

Sustantivu

singular masculín folgueirín, femenín folgueirina; plural masculín folgueirinos, femenín folgueirines

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Folgueiras, nel conceyu de Cuaña.

Pallabres rellacionaes

• cuañés; cartavés, meirolu, ortigueirín

Axetivu

singular masculín folgueirín, femenín folgueirina, neutru folgueirino; plural masculín folgueirinos, femenín folgueirines

1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Folgueiras, nel conceyu de Cuaña.

Pallabres rellacionaes

• cuañés; cartavés, meirolu, ortigueirín

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.