meirolu

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ mejˈɾo.lu ]
Etimoloxía: De Meiro + -olu.

Sustantivu[editar]

singular masculín meirolu, femenín meirola; plural masculín meirolos, femenín meiroles

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Meiro, nel conceyu de Cuaña.

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín meirolu, femenín meirola, neutru meirolo; plural masculín meirolos, femenín meiroles

  1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Meiro, nel conceyu de Cuaña.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.