Saltar al conteníu

portugués

De Wikcionariu
Mira tamién: portuguès, português

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ poɾ.tuˈɣes ]
(rexistru)

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín portugués, femenín portuguesa; plural masculín y femenín portugueses

  1. (Xentiliciu) Habitante de Portugal.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Sustantivu (2)

[editar]
Países au se fala o usa'l portugués.

masculín singular portugués ensin plural

  1. (Llingüística) Llingua falada en Portugal, Brasil y otros países.

Términos rellacionaos[editar]

Abreviatura o sigla[editar]

  • ISO 639-1: pt, ISO 639-2, ISO 639-3: por

Traducciones y equivalencies

[editar]

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «portugués».

Axetivu

[editar]

singular masculín portugués, femenín portuguesa, neutru portugués ~ portugueso; plural masculín y femenín portugueses

  1. (Xentiliciu) Relativo a Portugal.
  2. (Filoloxía) Relativo a la llingua portuguesa.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma neutra de portugués.

Otres formes[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Cartafueyos normativos. Nomes de los países del mundu y de les sos capitales y xentilicios; Academia de la Llingua Asturiana, 2010, Uviéu; ISBN: 978-84-8168-500-8.


Aragonés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ poɾ.tuˈɣes ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín portugués , femenín portuguesa; plural masculín portugueses, femenín portuguesas

  1. (Xentiliciu) Portugués (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular portugués ensin plural

  1. (Llingüística) Portugués, llingua portuguesa.

Axetivu

[editar]

singular masculín portugués , femenín portuguesa; plural masculín portugueses, femenín portuguesas

  1. (Xentiliciu) Portugués, de Portugal.
  2. (Filoloxía) Portugués, de la llingua portuguesa.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
  • Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa, Edacar nº 14, Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés, Zaragoza, 2024. ISSN 1988-8139. Ochobre de 2024. Consulta PDF on-line.

Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán occidental [ poɾ.tuˈɣes ]
  • catalán oriental [ puɾ.tuˈɣɛs ]
(rexistru)
(rexistru)

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín portugués, femenín portuguesa ; plural masculín portuguesos, femenín portugueses

  1. (Xentiliciu) valencianu Portugués (habitante).

Otres formes[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular portugués ensin plural

  1. (Llingüística) valencianu Portugués, llingua portuguesa.

Otres formes[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín portugués, femenín portuguesa; plural masculín portuguesos, femenín portugueses

  1. (Xentiliciu) valencianu Portugués, de Portugal.
  2. (Filoloxía) valencianu Portugués, de la llingua portuguesa.

Otres formes[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ poɾ.tuˈɣes ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín portugués, femenín portuguesa; plural masculín portugueses, femenín portuguesas

  1. (Xentiliciu) Portugués (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular portugués ensin plural

  1. (Llingüística) Portugués, llingua portuguesa.

Axetivu

[editar]

singular masculín portugués, femenín portuguesa ; plural masculín portugueses, femenín portuguesas

  1. (Xentiliciu) Portugués, de Portugal.
  2. (Filoloxía) Portugués, de la llingua portuguesa.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
  • Ortografía de la lengua española; Real Academia Española & Asociación de Academias de la Lengua Española, 2010, ISBN: 978-84-670-3426-4.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ poɾ.tuˈɣes ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín portugués, femenín portuguesa; plural masculín portugueses, femenín portuguesas

  1. (Xentiliciu) Portugués (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular portugués ensin plural

  1. (Llingüística) Portugués, llingua portuguesa.

Axetivu

[editar]

singular masculín portugués, femenín portuguesa; plural masculín portugueses, femenín portuguesas

  1. (Xentiliciu) Portugués, de Portugal.
  2. (Filoloxía) Portugués, de la llingua portuguesa.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.


Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ puɾ.tyˈɣes ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín portugués, femenín portuguesa; plural masculín portugueses, femenín portuguesas

  1. (Xentiliciu) Portugués (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular portugués ensin plural

  1. (Llingüística) Portugués, llingua portuguesa.

Axetivu

[editar]

singular masculín portugués, femenín portuguesa; plural masculín portugueses, femenín portuguesas

  1. (Xentiliciu) Portugués, de Portugal.
  2. (Filoloxía) Portugués, de la llingua portuguesa.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2023. Diccionariu on-line; PDF on-line.
  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.