villarín
Asturianu
[editar]
Pronunciación y silabación: [ biˈʎa.ɾiŋ ]
Etimoloxía: De Villar + -ín.
Sustantivu
[editar]
singular masculín villarín, femenín villarina; plural masculín villarinos, femenín villarines
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Villar, nel conceyu d'Onís.
Pallabres rellacionaes[editar]
Axetivu
[editar]singular masculín villarín, femenín villarina, neutru villarino; plural masculín villarinos, femenín villarines
- (Xentiliciu) Relativo al llugar de Villar, nel conceyu d'Onís.
Pallabres rellacionaes[editar]
Referencies
[editar]- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
- DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.