villarina
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ biˈʎa.ɾi.na ]
Etimoloxía: De Villar + -ín.
Sustantivu[editar]
singular femenín villarina, masculín villarín ; plural femenín villarines, masculín villarinos
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Villar, nel conceyu d'Onís.
Pallabres rellacionaes[editar]
Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de villarín.
Referencies[editar]
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.