ñaveta
![]() |
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ɲaˈβe.ta ]
Etimoloxía: De Ñao + sufixu -etu.
Sustantivu[editar]
singular femenín ñaveta, masculín ñavetu ; plural femenín ñavetes, masculín ñavetos
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Ñao, nel conceyu Cabranes.
Otres formes[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de ñavetu.
Referencies[editar]
- Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.
- DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.