Occitan

Mira tamién: occitan, occitán

Francés

Pronunciación y silabación: [ ɔk.si.tɑ̃ ]

«Occitan»

(rexistru)

Sustantivu

singular masculín Occitan, femenín Occitane; plural masculín Occitans, femenín Occitanes

1. (Xentiliciu) Occitanu (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
2. (Xeografía) Occitanu (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Pallabres rellacionaes

• occitan

Inglés

Pronunciación y silabación: inglés británicu [ ˈɒksɪˌtæn ], [ ˈɒksəˌtæn ]; inglés americanu [ ˈɑksɪˌtæn ], [ ˈɑksəˌtæn ]

Sustantivu (1)

singular Occitan ensin plural

1. (Llingüística) Occitanu, llingua d'oc.

Sustantivu (2)

singular Occitan; plural Occitans

1. (Xentiliciu) Occitanu (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
2. (Xeografía) Occitanu (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Axetivu

Occitan; comparativu more Occitan; superlativu most Occitan

1. (Filoloxía) Occitanu, de la llingua occitana.
2. (Xentiliciu) Occitanu (d'Occitania -rexón alministrativa).
3. (Xeografía) Occitanu (d'Occitania -zona sur de Francia).