Occitan
Saltar a navegación
Saltar a la gueta
![]() |
Francés[editar]
Pronunciación y silabación: [ ɔk.si.tɑ̃ ]
«Occitan»
(rexistru)
Sustantivu[editar]
singular masculín Occitan, femenín Occitane; plural masculín Occitans, femenín Occitanes
- (Xentiliciu) Occitanu (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
- (Xeografía) Occitanu (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).
Pallabres rellacionaes
Inglés[editar]
Pronunciación y silabación: inglés británicu [ ˈɒksɪˌtæn ], [ ˈɒksəˌtæn ]; inglés americanu [ ˈɑksɪˌtæn ], [ ˈɑksəˌtæn ]
Sustantivu (1)[editar]
singular Occitan ensin plural
Sustantivu (2)[editar]
singular Occitan; plural Occitans
- (Xentiliciu) Occitanu (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
- (Xeografía) Occitanu (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).
Axetivu[editar]
Occitan; comparativu more Occitan; superlativu most Occitan
- (Filoloxía) Occitanu, de la llingua occitana.
- (Xentiliciu) Occitanu (d'Occitania -rexón alministrativa).
- (Xeografía) Occitanu (d'Occitania -zona sur de Francia).