Occitan

De Wikcionariu
Mira tamién: occitan, occitán

Francés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ɔk.si.tɑ̃ ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

singular masculín Occitan, femenín Occitane; plural masculín Occitans, femenín Occitanes

  1. (Xentiliciu) Occitanu (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitanu (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Pallabres rellacionaes


Inglés[editar]

Pronunciación y silabación: inglés británicu [ ˈɒksɪˌtæn ], [ ˈɒksəˌtæn ]; inglés americanu [ ˈɑksɪˌtæn ], [ ˈɑksəˌtæn ]

Sustantivu (1)[editar]

singular Occitan ensin plural

  1. (Llingüística) Occitanu, llingua d'oc.

Sustantivu (2)[editar]

singular Occitan; plural Occitans

  1. (Xentiliciu) Occitanu (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitanu (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Axetivu[editar]

Occitan; comparativu more Occitan; superlativu most Occitan

  1. (Filoloxía) Occitanu, de la llingua occitana.
  2. (Xentiliciu) Occitanu (d'Occitania -rexón alministrativa).
  3. (Xeografía) Occitanu (d'Occitania -zona sur de Francia).