occitanu

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ o(k).θiˈta.nu ]

Sustantivu (1)

masculín singular occitanu ensin plural

1. (Llingüística) Llingua románica falada nel sur de Francia y nel Valle d'Arán n'España, onde recibe'l nome d'aranés.

Sinónimos

• llingua d'oc

Traducciones y equivalencies

«occitanu»: llingua d'oc (pa ver les equivalencies del términu «llingua d'oc», véase esa entrada)

Aragonés: occitán (an) Catalán: occità (ca) Español: occitano (es) Francés: occitan (fr) Gallegu: occitano (gl)

Inglés: Occitan (en) Occitanu: occitan (oc) Portugués: occitano (pt), occitânico (pt) Sicilianu: occitanu (scn) Vascu: okzitaniera (eu)

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «occitanu».

Sustantivu (2)

singular masculín occitanu, femenín occitana; plural masculín occitanos, femenín occitanes

1. (Xentiliciu) Habitante d'Occitania (rexón alministrativa francesa).
2. (Xeografía) Habitante d'Occitania (metada sur de Francia).

Traducciones y equivalencies

«occitanu»: habitante d'Occitania (rexón alministrativa)

Aragonés: occitán (an) Catalán: occità (ca) Español: occitano (es) Francés: Occitan (fr)

Gallegu: occitano (gl) Inglés: Occitan (en) Occitanu: occitan (oc) Portugués: occitano (pt)

«occitanu»: habitante de la zona sur de Francia

Aragonés: occitán (an) Catalán: occità (ca) Español: occitano (es) Francés: Occitan (fr)

Gallegu: occitano (gl) Inglés: Occitan (en) Occitanu: occitan (oc) Portugués: occitano (pt), occitânico (pt)

Axetivu

singular masculín occitanu, femenín occitana, neutru occitano; plural masculín occitanos, femenín occitanes

1. (Filoloxía) Relativo a la llingua y la lliteratura occitanes, en llingua d'oc.
2. (Xentiliciu) Relativo a la rexón alministrativa francesa d'Occitania.
3. (Xeografía) Relativo a la zona sur de Francia.

Sinónimos

• [1, 3] occitánicu

Traducciones y equivalencies

«occitanu»: de la llingua occitana

Aragonés: occitán (an) Catalán: occità (ca) Español: occitano (es), occitánico (es) Francés: occitan (fr)

Gallegu: occitano (gl) Inglés: Occitan (en) Occitanu: occitan (oc) Portugués: occitano (pt), occitânico (pt)

«occitanu»: de la rexón alministrativa francesa

Aragonés: occitán (an) Catalán: occità (ca) Español: occitano (es) Francés: occitan (fr)

Gallegu: occitano (gl) Inglés: Occitan (en) Occitanu: occitan (oc) Portugués: occitano (pt), occitânico (pt)

«occitanu»: de la zona sur de Francia

Aragonés: occitán (an) Catalán: occità (ca), occitànic (ca) Español: occitano (es), occitánico (es) Francés: occitan (fr)

Gallegu: occitano (gl) Inglés: Occitan (en) Occitanu: occitan (oc) Portugués: occitano (pt), occitânico (pt)

Referencies

• Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.

Sicilianu

Sustantivu

1. (Llingüística) Occitanu, llingua d'oc.