occitanu

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ o(k).θiˈta.nu ]

Sustantivu (1)[editar]

masculín singular occitanu ensin plural

  1. (Llingüística) Llingua románica falada nel sur de Francia y nel Valle d'Arán n'España, onde recibe'l nome d'aranés.

Sinónimos[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «occitanu».

Sustantivu (2)[editar]

singular masculín occitanu, femenín occitana; plural masculín occitanos, femenín occitanes

  1. (Xentiliciu) Habitante d'Occitania (rexón alministrativa francesa).
  2. (Xeografía) Habitante d'Occitania (metada sur de Francia).

Traducciones y equivalencies[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín occitanu, femenín occitana, neutru occitano; plural masculín occitanos, femenín occitanes

  1. (Filoloxía) Relativo a la llingua y la lliteratura occitanes, en llingua d'oc.
  2. (Xentiliciu) Relativo a la rexón alministrativa francesa d'Occitania.
  3. (Xeografía) Relativo a la zona sur de Francia.

Sinónimos[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.

Sicilianu[editar]

Sustantivu[editar]

  1. (Llingüística) Occitanu, llingua d'oc.