occitano

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ o(k).θiˈta.no ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra d'occitanu.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: non seseante [ ok.θiˈta.no ]; seseante [ ok.siˈta.no ]

Sustantivu (1)[editar]

masculín singular occitano ensin plural

  1. (Llingüística) Occitanu, llingua d'oc.

Sinónimos[editar]

Sustantivu (2)[editar]

singular masculín occitano, femenín occitana; plural masculín occitanos, femenín occitanas

  1. (Xentiliciu) Occitanu (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitanu (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Axetivu[editar]

singular masculín occitano, femenín occitana ; plural masculín occitanos, femenín occitanas

  1. (Filoloxía) Occitanu, de la llingua occitana.
  2. (Xentiliciu) Occitanu (d'Occitania -rexón alministrativa).
  3. (Xeografía) Occitanu (d'Occitania -zona sur de Francia).

Sinónimos[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.

Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ɔk.θiˈta.no ]; seseante [ ɔk.siˈta.no ]

Sustantivu (1)[editar]

masculín singular occitano ensin plural

  1. (Llingüística) Occitanu, llingua d'oc.

Sustantivu (2)[editar]

singular masculín occitano, femenín occitana; plural masculín occitanos, femenín occitanas

  1. (Xentiliciu) Occitanu (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitanu (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Axetivu[editar]

singular masculín occitano, femenín occitana; plural masculín occitanos, femenín occitanas

  1. (Filoloxía) Occitanu, de la llingua occitana.
  2. (Xentiliciu) Occitanu (d'Occitania -rexón alministrativa).
  3. (Xeografía) Occitanu (d'Occitania -zona sur de Francia).


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: portugués brasilanu [ ˌok.si.ˈtɐ.nu ]

Sustantivu (1)[editar]

masculín singular occitano ensin plural

  1. (Llingüística) Occitanu, llingua d'oc.

Sinónimos

Sustantivu (2)[editar]

singular masculín occitano, femenín occitana; plural masculín occitanos, femenín occitanas

  1. (Xentiliciu) Occitanu (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitanu (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Sinónimos

Axetivu[editar]

singular masculín occitano, femenín occitana; plural masculín occitanos, femenín occitanas

  1. (Filoloxía) Occitanu, de la llingua occitana.
  2. (Xentiliciu) Occitanu (d'Occitania -rexón alministrativa).
  3. (Xeografía) Occitanu (d'Occitania -zona sur de Francia).

Sinónimos