Saltar al conteníu

occitana

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ o(k).θiˈta.na ]
(rexistru)

Sustantivu

[editar]

singular femenín occitana, masculín occitanu ; plural femenín occitanes, masculín occitanos

  1. (Xentiliciu) Habitante d'Occitania (rexón alministrativa francesa).
  2. (Xeografía) Habitante d'Occitania (metada sur de Francia).

Traducciones y equivalencies

[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'occitanu.

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Aragonés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ok.θiˈta.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín occitana, masculín occitano ~ occitán; plural femenín occitanas, masculín occitanos

  1. (Xentiliciu) Occitana (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitana (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'occitano ~ occitán.

Referencies

[editar]
  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
  • Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa, Edacar nº 14, Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés, Zaragoza, 2024. ISSN 1988-8139. Ochobre de 2024. Consulta PDF on-line.


Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán oriental [ uk.siˈta.nə ]
  • catalán occidental [ ok.siˈta.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín occitana, masculín occità; plural femenín occitanes, masculín occitans

  1. (Xentiliciu) Occitana (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitana (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'occità.

Referencies

[editar]
  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • non seseante [ ok.θiˈta.na ]; seseante [ ok.siˈta.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín occitana, masculín occitano; plural femenín occitanas, masculín occitanos

  1. (Xentiliciu) Occitana (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitana (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'occitano.

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ɔk.θiˈta.na ]; seseante [ ɔk.siˈta.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín occitana, masculín occitano; plural femenín occitanas, masculín occitanos

  1. (Xentiliciu) Occitana (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitana (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'occitano.

Referencies

[editar]
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.


Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ utsiˈta.no ]
(rexistru)

Sustantivu

[editar]

singular femenín occitana, masculín occitan; plural femenín occitanas, masculín occitans

  1. (Xentiliciu) Occitana (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitana (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'occitan.

Referencies

[editar]
  • Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2023. Diccionariu on-line; PDF on-line.
  • Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians; Joan de Cantalausa & Institut d'Estudis Occitans, 2002-2006. Consulta on-line.
  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.


Portugués

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • portugués européu [ ɔk.siˈtɐ.nɐ ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín occitana, masculín occitano; plural femenín occitanas, masculín occitanos

  1. (Xentiliciu) Occitana (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitana (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'occitano.

Referencies

[editar]