occitana

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ o(k).θiˈta.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín occitana, masculín occitanu ; plural femenín occitanes, masculín occitanos

  1. (Xentiliciu) Habitante d'Occitania (rexón alministrativa francesa).
  2. (Xeografía) Habitante d'Occitania (metada sur de Francia).

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'occitanu.

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.

Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ok.θiˈta.na ]

Forma de sustantivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'occitán.

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'occitán.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ uk.siˈta.nə ]; catalán occidental [ ok.siˈta.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín occitana, masculín occità; plural femenín occitanes, masculín occitans

  1. (Xentiliciu) Occitana (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitana (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'occità.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Español[editar]

Pronunciación y silabación: non seseante [ ok.θiˈta.na ]; seseante [ ok.siˈta.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín occitana, masculín occitano; plural femenín occitanas, masculín occitanos

  1. (Xentiliciu) Occitana (habitante d'Occitania -rexón alministrativa).
  2. (Xeografía) Occitana (habitante d'Occitania -zona sur de Francia).

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'occitano.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.

Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ɔk.θiˈta.na ]; seseante [ ɔk.siˈta.na ]

Forma de sustantivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'occitano.

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'occitano.


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ut.siˈta.no ]

(rexistru)

Forma de sustantivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'occitan.

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'occitan.

Portugués[editar]

Forma de sustantivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'occitano.

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'occitano.