Saltar al conteníu

occitánico

De Wikcionariu
Mira tamién: occitanico, occitânico

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ o(k).θiˈta.ni.ko ]
(rexistru)

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma neutra d'occitánicu.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • non seseante [ ok.θiˈta.ni.ko ]; seseante [ ok.siˈta.ni.ko ]

Axetivu

[editar]

singular masculín occitánico, femenín occitánica ; plural masculín occitánicos, femenín occitánicas

  1. (Filoloxía) Occitanu, de la llingua occitana.
  2. (Xeografía) Occitanu (d'Occitania -zona sur de Francia).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ok.θiˈta.ni.ko ]; seseante [ ok.siˈta.ni.ko ]

Axetivu

[editar]

singular masculín occitánico, femenín occitánica; plural masculín occitánicos, femenín occitánicas

  1. (Filoloxía) Occitanu, de la llingua occitana.
  2. (Xeografía) Occitanu (d'Occitania -zona sur de Francia).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.