andorrana

De Wikcionariu
Mira tamién: andorrană

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ a(ŋ)n.doˈra.na ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

singular femenín andorrana, masculín andorranu ; plural femenín andorranes, masculín andorranos

  1. (Xentiliciu) Habitante d'Andorra.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'andorranu.

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Cartafueyos normativos. Nomes de los países del mundu y de les sos capitales y xentilicios; Academia de la Llingua Asturiana, 2010, Uviéu; ISBN: 978-84-8168-500-8.

Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ an.doˈra.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín andorrana, masculín andorrán; plural femenín andorranas, masculín andorrans

  1. (Xentiliciu) Andorrana (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'andorrán.

Referencies[editar]

  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
  • Diccionario ortografico de l'aragonés (Seguntes la Propuesta Ortografica de l'EFA). Estudio de Filología Aragonesa. ISSN 1988-8139. Abril de 2023. Consulta PDF on-line.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ən.duˈra.nə ]; catalán occidental [ an.doˈra.na

(rexistru)

Sustantivu[editar]

singular femenín andorrana, masculín andorrà; plural femenín andorranes, masculín andorrans

  1. (Xentiliciu) Andorrana (habitante d'Andorra).
  2. (Xentiliciu) Andorrana (habitante d'Andorra la Vieya).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'andorrà.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ an.doˈra.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín andorrana, masculín andorrano; plural femenín andorranas, masculín andorranos

  1. (Xentiliciu) Andorrana (habitante d'Andorra).
  2. (Xentiliciu) Andorrana (habitante d'Andorra la Vieya).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'andorrano.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
  • Ortografía de la lengua española; Real Academia Española & Asociación de Academias de la Lengua Española, 2010, ISBN: 978-84-670-3426-4.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ an.doˈra.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín andorrana, masculín andorrano; plural femenín andorranas, masculín andorranos

  1. (Xentiliciu) Andorrana (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'andorrano.

Referencies[editar]


Italianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ an.dorˈra.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín andorrana, masculín andorrano; plural femenín andorrane, masculín andorrani

  1. (Xentiliciu) Andorrana (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'andorrano.


Mirandés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ɐ̃.duˈra.nɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín andorrana , masculín andorrano; plural femenín andorranas, masculín andorranos

  1. (Xentiliciu) Andorrana (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'andorrano.

Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ an.duˈra.no ]

Sustantivu[editar]

singular femenín andorrana, masculín andorran; plural femenín andorranas, masculín andorrans

  1. (Xentiliciu) Andorrana (habitante).

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'andorran.

Referencies[editar]

  • Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2023. Diccionariu on-line; PDF on-line.
  • Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians; Joan de Cantalausa & Institut d'Estudis Occitans, 2002-2006. Consulta on-line.
  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ ɐ̃.doˈʁɐ.nɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín andorrana, masculín andorrano; plural femenín andorranas, masculín andorranos

  1. (Xentiliciu) Andorrana (habitante).

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'andorrano.

Referencies[editar]