conforquina

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ko(ŋ)ɱ.foɾˈki.na ]
Etimoloxía: De Conforcos + sufixu -ín.

Sustantivu[editar]

singular femenín conforquina, masculín conforquín ; plural femenín conforquines, masculín conforquinos

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Casomera, nel conceyu Ayer.

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de conforquín.

Referencies[editar]

  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
  • DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.