conforquina
Asturianu
[editar]
Pronunciación y silabación: [ ko(ŋ)ɱ.foɾˈki.na ]
Etimoloxía: De Conforcos + sufixu -ín.
Sustantivu
[editar]
singular femenín conforquina, masculín conforquín ; plural femenín conforquines, masculín conforquinos
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Casomera, nel conceyu Ayer.
Pallabres rellacionaes[editar]
- ayerana; caboranense, casomerana, felechosana/felechueta, ḷḷamiega, muriata/muriense, peḷḷuna, polesa, rubayera, serrapiense, sotense
Forma d’axetivu
[editar]- Forma femenina singular de conforquín.
Referencies
[editar]- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
- DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.