muriata
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ muˈɾja.ta ]
Etimoloxía: De Murias + sufixu -atu.
Sustantivu[editar]
singular femenín muriata, masculín muriatu ; plural femenín muriates, masculín muriatos
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Murias, nel conceyu Ayer.
Sinónimos[editar]
- d'usu lliterariu y cultista muriense
Pallabres rellacionaes[editar]
- ayerana; caboranense, casomerana, conforquina, felechosana/felechueta, ḷḷamiega, peḷḷuna, polesa, rubayera, serrapiense, sotense
Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de muriatu.
Referencies[editar]
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
- DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.