muriatu
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ muˈɾja.tu ]
Etimoloxía: De Murias + sufixu -atu.
Sustantivu[editar]
singular masculín muriatu, femenín muriata; plural masculín muriatos, femenín muriates
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Murias, nel conceyu Ayer.
Sinónimos[editar]
- d'usu lliterariu y cultista muriense
Pallabres rellacionaes[editar]
- ayeranu ~ ayerán; caboranense, casomeranu, conforquín, felechosanu/felechuetu, ḷḷamiegu, peḷḷunu, polesu, rubayeru, serrapiense, sotense
Axetivu[editar]
singular masculín muriatu, femenín muriata, neutru muriato; plural masculín muriatos, femenín muriates
- (Xentiliciu) Relativo al llugar de Murias, nel conceyu Ayer.
Sinónimos[editar]
- d'usu lliterariu y cultista muriense
Pallabres rellacionaes[editar]
- ayeranu ~ ayerán; caboranense, casomeranu, conforquín, felechosanu/felechuetu, ḷḷamiegu, peḷḷunu, polesu, rubayeru, serrapiense, sotense
Referencies[editar]
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
- DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.