rubayeru
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ru.βaˈʝe.ɾu ]
Etimoloxía: De Ruayer + sufixu -eru.
Sustantivu[editar]
singular masculín rubayeru, femenín rubayera; plural masculín rubayeros, femenín rubayeres
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Ruayer, nel conceyu Ayer.
Pallabres rellacionaes[editar]
- ayeranu ~ ayerán; caboranense, casomeranu, conforquín, felechosanu/felechuetu, ḷḷamiegu, muriatu/muriense, peḷḷunu, polesu, serrapiense, sotense
Axetivu[editar]
singular masculín rubayeru, femenín rubayera, neutru rubayero; plural masculín rubayeros, femenín rubayeres
- (Xentiliciu) Relativo al llugar de Ruayer, nel conceyu Ayer.
Pallabres rellacionaes[editar]
- ayeranu ~ ayerán; caboranense, casomeranu, conforquín, felechosanu/felechuetu, ḷḷamiegu, muriatu/muriense, peḷḷunu, polesu, serrapiense, sotense
Referencies[editar]
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
- DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.