rubayeru

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ ru.βaˈʝe.ɾu ]
Etimoloxía: De Ruayer + sufixu -eru.

Sustantivu

singular masculín rubayeru, femenín rubayera; plural masculín rubayeros, femenín rubayeres

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Ruayer, nel conceyu Ayer.

Pallabres rellacionaes

• ayeranu ~ ayerán; caboranense, casomeranu, conforquín, felechosanu/felechuetu, ḷḷamiegu, muriatu/muriense, peḷḷunu, polesu, serrapiense, sotense

Axetivu

singular masculín rubayeru, femenín rubayera, neutru rubayero; plural masculín rubayeros, femenín rubayeres

1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Ruayer, nel conceyu Ayer.

Pallabres rellacionaes

• ayeranu ~ ayerán; caboranense, casomeranu, conforquín, felechosanu/felechuetu, ḷḷamiegu, muriatu/muriense, peḷḷunu, polesu, serrapiense, sotense

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
• DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.