Saltar al conteníu

escandinava

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ (e)s.ka(ŋ)n.diˈna.βa ]
(rexistru)

Sustantivu

[editar]

singular femenín escandinava, masculín escandinavu ; plural femenín escandinaves, masculín escandinavos

  1. (Xentiliciu), (Sociedá), (Política) Habitante de cualquiera de los países que formen el conxuntu nomáu Escandinavia.
  2. (Xentiliciu), (Sociedá), (Política) Especialmente, habitante de cualquiera de los países de llingua xermánica que formen Escandinavia, como daneses, noruegues y sueques, amás de tamién islandeses y feroeses.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'escandinavu.

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Diccionariu Asturianu-Castellanu; Xuan Xosé Sánchez Vicente, ed. Trabe, Uviéu, 2021; ISBN: 978-84-18286-67-4.


Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán oriental [ əs.kən.diˈna.βə ], [ əs.kən.diˈna.və ]
  • catalán occidental [ es.kan.diˈna.βa ], [ es.kan.diˈna.va ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín escandinava, masculín escandinau; plural femenín escandinaves, masculín escandinaus

  1. (Xentiliciu) Escandinava (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'escandinau.

Referencies

[editar]
  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ es.kan.diˈna.βa ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín escandinava, masculín escandinavo; plural femenín escandinavas, masculín escandinavos

  1. (Xentiliciu) Escandinava (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'escandinavo.

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ es.kan.diˈna.βa ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín escandinava, masculín escandinavo; plural femenín escandinavas, masculín escandinavos

  1. (Xentiliciu) Escandinava (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'escandinavo.

Referencies

[editar]
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.


Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ es.kan.diˈna.βo ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín escandinava, masculín escandinau; plural femenín escandinavas, masculín escandinaus

  1. (Xentiliciu) Escandinava (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'escandinau.

Referencies

[editar]
  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.
  • Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2023. Diccionariu on-line; PDF on-line.


Portugués

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • portugués européu [ iʃ.kɐ̃.diˈna.vɐ ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín escandinava, masculín escandinavo; plural femenín escandinavas, masculín escandinavos

  1. (Xentiliciu) Escandinava (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'escandinavo.

Referencies

[editar]