Saltar al conteníu

granadina

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ɣɾa.naˈði.na ]
(rexistru)

Sustantivu

[editar]

singular femenín granadina, masculín granadín ; plural femenín granadines, masculín granadinos

  1. (Xentiliciu) Habitante del país americanu de Granada.
  2. (Xentiliciu) Habitante de la ciudá española de Granada.
  3. (Xentiliciu) Habitante de la provincia española de Granada.

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de granadín.

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Cartafueyos normativos. Nomes de los países del mundu y de les sos capitales y xentilicios; Academia de la Llingua Asturiana, 2010, Uviéu; ISBN: 978-84-8168-500-8.


Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán oriental [ ɡɾə.nəˈði.nə ]
  • catalán occidental [ ɡɾa.naˈði.na ]
Homófonu: grenadina

Sustantivu

[editar]

singular masculín granadina, femenín granadí ; plural masculín granadines, femenín granadins

  1. (Xentiliciu) Granadina (habitante de la ciudá o provincia españoles de Granada).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de granadí.

Referencies

[editar]
  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
  • «ésAdir», portal llingüísticu de la Corporación Catalana de Medios Audiovisuales; páxina web.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ɡɾa.naˈði.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín granadina, masculín granadino; plural femenín granadinas, masculín granadinos

  1. (Xentiliciu) Granadina (habitante del estáu americanu de Granada).
  2. (Xentiliciu) Granadina (habitante de la ciudá o provincia españoles de Granada).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de granadino.

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
  • Ortografía de la lengua española; Real Academia Española & Asociación de Academias de la Lengua Española, 2010, ISBN: 978-84-670-3426-4.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ɡɾa.naˈði.na ]; con "gheada" [ ħɾa.naˈði.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín granadina, masculín granadino; plural femenín granadinas, masculín granadinos

  1. (Xentiliciu) Granadina (habitante de la ciudá o provincia españoles de Granada).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de granadino.

Referencies

[editar]
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.


Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ɡɾa.naˈði.no ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín granadina, masculín granadin; plural femenín granadinas, masculín granadins

  1. (Xentiliciu) Granadina (habitante de la ciudá o provincia españoles de Granada).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de granadin.

Referencies

[editar]
  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.


Portugués

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ɡɾɐ.nɐˈði.nɐ ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín granadina, masculín granadino; plural femenín granadinas, masculín granadinos

  1. (Xentiliciu) Granadina (habitante del estáu americanu de Granada).
  2. (Xentiliciu) Granadina (habitante de la ciudá o provincia españoles de Granada).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de granadino.

Referencies

[editar]