mantarega
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ma(ŋ)n.taˈɾe.ɣa ]
Etimoloxía: De Mántaras + -egu.
Sustantivu[editar]
singular femenín mantarega, masculín mantaregu ; plural femenín mantaregues, masculín mantaregos → términu non incluyíu nel DALLA
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Mántaras, nel conceyu de Tapia.
Pallabres rellacionaes[editar]
Traducciones y equivalencies[editar]
Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de mantaregu.
Referencies[editar]
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
Gallegu[editar]
Pronunciación y silabación: [ man.taˈɾe.ɣa ]
Sustantivu[editar]
singular femenín mantarega, masculín mantarego; plural femenín mantaregas, masculín mantaregos
- (Xentiliciu) Mantarega (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de mantarego.
Referencies[editar]
- Dicionario do Galego de Asturias; Carlos Xesús Varela Aenlle, Servizo de Publicacións da Universidade de Vigo, 2021; ISBN: 978-84-8158-897-2.