serantega
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ se.ɾa(ŋ)nˈte.ɣa ]
Etimoloxía: De Serantes + -egu.
Sustantivu[editar]
singular femenín serantega, masculín serantegu ; plural femenín serantegues, masculín serantegos → términu non incluyíu nel DALLA
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Serantes, nel conceyu de Tapia.
Sinónimos[editar]
Pallabres rellacionaes[editar]
Traducciones y equivalencies[editar]
Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de serantegu.
Referencies[editar]
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
Gallegu[editar]
Pronunciación y silabación: [ se.ɾanˈte.ɣa]
Sustantivu[editar]
singular femenín serantega, masculín serantego; plural femenín serantegas, masculín serantegos
- (Xentiliciu) Serantega (habitante).
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de serantego.
Referencies[editar]
- Dicionario do Galego de Asturias; Carlos Xesús Varela Aenlle, Servizo de Publicacións da Universidade de Vigo, 2021; ISBN: 978-84-8158-897-2.