mieruscu

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ mjeˈɾus.ku ]
Etimoloxía: De Mier + sufixu -uscu.

Sustantivu

singular masculín mieruscu, femenín mierusca; plural masculín mieruscos, femenín mierusques → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Mier, nel conceyu d'El Valle Altu de Peñamellera.

Pallabres rellacionaes

• peñamelleranu/peñamelleru; caravetu, rozagañu

Axetivu

singular masculín mieruscu, femenín mierusca, neutru mierusco; plural masculín mieruscos, femenín mierusques → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Mier, nel conceyu d'El Valle Altu de Peñamellera.

Pallabres rellacionaes

• peñamelleranu/peñamelleru; caravetu, rozagañu

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.