migo

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación[editar]

  • [ ˈmi.ɣo ]

Etimoloxía: Del llatín mecum.

Pronome[editar]

  1. Pronome tónicu preposicional pa la primer persona del singular.
  2. Usáu siempre xunto con tigo, pronome suxetu pa la primer persona singular (yo).
Tigo y migo falamos muncho per teléfonu (= Tu y yo/nós dos falamos...)

Otres formes

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies