Saltar al conteníu

polonés

De Wikcionariu
Mira tamién: polonès, polonês

Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán oriental [ pu.ɫuˈnɛs ]
(rexistru)
  • catalán occidental [ po.ɫoˈnes ]
(rexistru)

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín polonés, femenín polonesa ; plural masculín polonesos, femenín poloneses

  1. (Xentiliciu) valencianu Polacu (habitante).

Otres formes[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular polonés ensin plural

  1. (Llingüística) valencianu Polacu, llingua polaca.

Otres formes[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín polonés, femenín polonesa; plural masculín polonesos, femenín poloneses

  1. (Xentiliciu) valencianu Polacu, de Polonia.
  2. (Filoloxía) valencianu Polacu, de la llingua polaca.

Otres formes[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ po.loˈnes ]

Sustantivu

[editar]

singular masculín polonés, femenín polonesa; plural masculín poloneses, femenín polonesas

  1. (Xentiliciu) Polacu (habitante).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín polonés, femenín polonesa ; plural masculín poloneses, femenín polonesas

  1. (Xentiliciu) Polacu, de Polonia.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ po.loˈnes ]

Sustantivu

[editar]

singular masculín polonés, femenín polonesa; plural masculín poloneses, femenín polonesas

  1. (Xentiliciu) Polacu (habitante).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín polonés, femenín polonesa; plural masculín poloneses, femenín polonesas

  1. (Xentiliciu) Polacu, de Polonia.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.


Mirandés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ pu.luˈnɛs̺ ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín polonés , femenín polonesa; plural masculín poloneses, femenín polonesas

  1. (Xentiliciu) Polacu (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular polonés ensin plural

  1. (Llingüística) Polacu, llingua polaca.

Axetivu

[editar]

singular masculín polonés, femenín polonesa; plural masculín poloneses, femenín polonesas

  1. (Xentiliciu) Polacu, de Polonia.
  2. (Filoloxía) Polacu, de la llingua polaca.

Términos rellacionaos[editar]


Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ puluˈnes ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín polonés, femenín polonesa; plural masculín poloneses, femenín polonesas

  1. (Xentiliciu) Polacu (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular polonés ensin plural

  1. (Llingüística) Polacu, llingua polaca.

Axetivu

[editar]

singular masculín polonés, femenín polonesa; plural masculín poloneses, femenín polonesas

  1. (Xentiliciu) Polacu, de Polonia.
  2. (Filoloxía) Polacu, de la llingua polaca.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2023. Diccionariu on-line; PDF on-line.
  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.
  • Preconizacions del Conselh de la Lenga Occitana; Lingüistica occitana, n.6, Conselh de la Lenga Occitana, 2007. PDF on-line.