sanromaniega
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ sa(ŋ)n.ro.maˈnje.ɣa ]
Etimoloxía: De San Román + sufixu -iegu.
Sustantivu[editar]
singular femenín sanromaniega, masculín sanromaniegu ; plural femenín sanromaniegues, masculín sanromaniegos
- (Xentiliciu) Habitante de la parroquia de San Román, nel conceyu Amieva.
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de sanromaniegu.
Referencies[editar]
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
- DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.