ti

De Wikcionariu
Mira tamién: ți, Ti

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈti ]
Etimoloxía: Del llatín tibi.

Pronome[editar]

  1. Pronome tónicu preposicional pa la segunda persona del singular.

Otres formes

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈti ]

Pronome[editar]

  1. Ti, pronome tónicu preposicional pa la segunda persona singular.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈti ]

Pronome[editar]

  1. Tu, pronome tónicu suxetu pa la segunda persona singular.
  2. Ti, pronome tónicu preposicional pa la segunda persona singular.


Italianu[editar]

Pronome[editar]

  1. Te, clíticu pa la segunda persona singular.


Mirandés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈti ]

Pronome[editar]

  1. Ti, pronome tónicu preposicional pa la segunda persona singular.

Portugués[editar]

Pronome[editar]

  1. Ti, pronome tónicu preposicional pa la segunda persona singular.


Serbiu[editar]

Pronome[editar]

ti (Cirílicu: ти)

  1. Tu, pronome tónicu suxetu pa la segunda persona singular.

Forma d’axetivu[editar]

ti (Cirílicu: ти)

  1. Forma masculina plural nominativa de taj.