mio

De Wikcionariu
Mira tamién: mío, mio-

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmjo ]

Axetivu[editar]

singular masculín, femenín y neutru mio ; plural masculín y femenín mios

  1. Posesivu que correspuende a la primer persona singular.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Llocuciones[editar]

Usu[editar]

  • Pue usase tanto antepuestu como pospuestu al sustantivu, y tamién como atributivu y nucleu: la mio casa; la casa mio; la casa ye mio; la mio ye vieya.

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Gramática de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2001, Uviéu, 3ª edición; ISBN: 84-8168-210-8. Consulta PDF on-line.
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.

Italianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmi.o ]

Axetivu[editar]

singular masculín mio, femenín mia; plural masculín miei, femenín mie

  1. Mio.

Pallabres rellacionaes[editar]