chin

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈt͡ʃiŋ ]

Interxeición[editar]

  1. (Ganadería) Voz que se da pa llamar los gochos.
  2. (Ganadería) Voz que se da pa llamar los xatos.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Usu[editar]

  • Úsase repetida: chin chin.

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.


Inglés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈt͡ʃɪn ]

(rexistru)

Etimoloxía: A esta pallabra fálta-y la etimoloxía.

Sustantivu[editar]

singular chin; plural chins

  1. (Anatomía) Cazu, barbadiella.