gorrín

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Un gorrín adultu.
Gorrinos (críes).

Pronunciación y silabación: [ ɣoˈriŋ ]

Sustantivu[editar]

singular masculín gorrín, femenín gorrina; plural masculín gorrinos, femenín gorrines

  1. (Zooloxía), (Ganadería) Cualquier especie del animal domésticu mamíferu omnívoru con uñu fendío, serdes y un focicu adaptáu pa mover la tierra, de nome científicu Sus scrofa domesticus.
  2. (Zooloxía), (Ganadería) L'exemplar machu d'esta especie.
  3. (Zooloxía), (Ganadería) L'exemplar non adultu d'esta especie, la cría d'esti animal, qu'entá mama.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Interxeición[editar]

  1. (Ganadería) Voz que se da pa llamar los gochos.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Usu[editar]

  • Úsase repetida: gorrín gorrín.

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.
  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
  • Nomenclátor de los seres vivos en llingua asturiana, Sabencia - Sociedá Asturiana de les Ciencies. Consulta on-line.