flamand

De Wikcionariu
Mira tamién: Flamand

Francés[editar]

Pronunciación[editar]

  • [ fla.mɑ̃ ]
(rexistru)

Sustantivu[editar]

masculín singular flamand ensin plural

  1. (Llingüística) Flamencu, llingua flamenca.

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín flamand, femenín flamande; plural masculín flamands, femenín flamandes

  1. (Xentiliciu) Flamencu, de Flandes.
  2. (Filoloxía) Flamencu, de la llingua flamenca.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Dictionnaire de l’Académie française. 9e édition. Académie française. Consulta on-line.
  • Larousse - Dictionnaires Larousse français monolingue et bilingues en ligne. Éditions Larousse. Consulta on-line.


Occitanu[editar]

Pronunciación[editar]

  • [ flaˈman ]

Sustantivu (1)[editar]

masculín singular flamand ensin plural

  1. (Llingüística) Flamencu, llingua flamenca.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

singular masculín flamand, femenín flamanda; plural masculín flamands, femenín flamandas

  1. (Xentiliciu) Flamencu (habitante).

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín flamand, femenín flamanda; plural masculín flamands, femenín flamandas

  1. (Xentiliciu) Flamencu, de Flandes.
  2. (Filoloxía) Flamencu, de la llingua flamenca.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.