Saltar al conteníu

francés

De Wikcionariu
Mira tamién: francès, francês, frances

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fɾa(ŋ)nˈθes ]
(rexistru)

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín y femenín franceses

  1. (Xentiliciu) Habitante de Francia.

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Sustantivu (2)

[editar]
Países col francés como llingua.

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Llingua románica que se fala en Francia y n'otros países.

Abreviatura o sigla[editar]

  • ISO 639-1: fr, ISO 639-2 y ISO 639-3: fra, ISO 639-2/B: fre

Traducciones y equivalencies

[editar]

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «francés».

Axetivu

[editar]

singular masculín francés, femenín francesa, neutru francés ~ franceso; plural masculín y femenín franceses

  1. (Xentiliciu) Relativo a Francia.
  2. (Filoloxía) Relativo a la llingua francesa.

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma neutra de francés.

Otres formes[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Cartafueyos normativos. Nomes de los países del mundu y de les sos capitales y xentilicios; Academia de la Llingua Asturiana, 2010, Uviéu; ISBN: 978-84-8168-500-8.

Aragonés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fɾanˈθes ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín francés , femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

Axetivu

[editar]

singular masculín francés , femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
  • Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa, Edacar nº 14, Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés, Zaragoza, 2024. ISSN 1988-8139. Ochobre de 2024. Consulta PDF on-line.


Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán occidental [ fɾanˈses ]
  • catalán oriental [ fɾənˈsɛs ]
(rexistru)
(rexistru)

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín francés, femenín francesa ; plural masculín francesos, femenín franceses

  1. (Xentiliciu) valencianu Francés (habitante).

Otres formes[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) valencianu Francés, llingua francesa.

Otres formes[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín francés, femenín francesa ; plural masculín francesos, femenín franceses

  1. (Xentiliciu) valencianu Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) valencianu Francés, de la llingua francesa.

Otres formes[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • non seseante [ fɾanˈθes ]; seseante [ fɾanˈses ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

Axetivu

[editar]

singular masculín francés, femenín francesa ; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
  • Ortografía de la lengua española; Real Academia Española & Asociación de Academias de la Lengua Española, 2010, ISBN: 978-84-670-3426-4.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fɾanˈθes ]; seseante [ fɾanˈses ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

Axetivu

[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]


Mirandés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fɾɐ̃ˈsɛs̺ ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín francés , femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

Axetivu

[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

Términos rellacionaos[editar]

Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fɾanˈses ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

Axetivu

[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]