francés

De Wikcionariu
Mira tamién: francès, francês, frances

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ fɾa(ŋ)nˈθes ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín y femenín franceses

  1. (Xentiliciu) Habitante de Francia.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Llingua románica que se fala en Francia y n'otros países.

Traducciones y equivalencies[editar]

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «francés».

Axetivu[editar]

singular masculín francés, femenín francesa, neutru francés ~ franceso; plural masculín y femenín franceses

  1. (Xentiliciu) Relativo a Francia.
  2. (Filoloxía) Relativo a la llingua francesa.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de francés.

Otres formes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Cartafueyos normativos. Nomes de los países del mundu y de les sos capitales y xentilicios; Academia de la Llingua Asturiana, 2010, Uviéu; ISBN: 978-84-8168-500-8.

Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ fɾanˈθes ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

Axetivu[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán occidental [ fɾanˈses ]; catalán oriental [ fɾənˈsɛs ]

(rexistru)
(rexistru)

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín francés, femenín francesa ; plural masculín francesos, femenín franceses

  1. (Xentiliciu) valencianu Francés (habitante).

Otres formes[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) valencianu Francés, llingua francesa.

Otres formes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín francés, femenín francesa ; plural masculín francesos, femenín franceses

  1. (Xentiliciu) valencianu Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) valencianu Francés, de la llingua francesa.

Otres formes[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Español[editar]

Pronunciación y silabación: non seseante [ fɾanˈθes ]; seseante [ fɾanˈses ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

Axetivu[editar]

singular masculín francés, femenín francesa ; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.

Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ fɾanˈθes ]; seseante [ fɾanˈses ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

Axetivu[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]


Mirandés[editar]

Pronunciación y silabación: [ fɾɐ̃ˈsɛs̺ ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín francés , femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

Axetivu[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

Pallabres rellacionaes[editar]

Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ fɾanˈses ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

Axetivu[editar]

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]