Saltar al conteníu

francesa

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fɾa(ŋ)nˈθe.sa ]
(rexistru)

Sustantivu

[editar]

singular femenín francesa, masculín francés; plural femenín y masculín franceses

  1. (Xentiliciu) Habitante de Francia.

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de francés.

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Cartafueyos normativos. Nomes de los países del mundu y de les sos capitales y xentilicios; Academia de la Llingua Asturiana, 2010, Uviéu; ISBN: 978-84-8168-500-8.

Aragonés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fɾanˈθe.sa ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín francesa, masculín francés; plural femenín francesas, masculín franceses

  1. (Xentiliciu) Francesa (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de francés.

Referencies

[editar]
  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
  • Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa, Edacar nº 14, Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés, Zaragoza, 2024. ISSN 1988-8139. Ochobre de 2024. Consulta PDF on-line.


Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán oriental [ fɾənˈsɛ.zə ]
  • catalán occidental [ fɾanˈse.za ]
(rexistru)

Sustantivu

[editar]

singular femenín francesa, masculín francès; plural femenín franceses, masculín francesos

  1. (Xentiliciu) Francésa (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de francès ~ francés.

Referencies

[editar]
  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • non seseante [ fɾanˈθe.sa ]; seseante [ fɾanˈse.sa ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín francesa, masculín francés; plural femenín francesas, masculín franceses

  1. (Xentiliciu) Francesa (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de francés.

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fɾanˈθe.sa ]; seseante [ fɾanˈse.sa ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín francesa, masculín francés; plural femenín francesas, masculín franceses

  1. (Xentiliciu) Francesa (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de francés.

Referencies

[editar]


Mirandés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fɾɐ̃ˈsɛ.zɐ ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín francesa , masculín francés; plural femenín francesas, masculín franceses

  1. (Xentiliciu) Francesa (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de francés.

Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fɾanˈse.zo ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín francesa, masculín francés; plural femenín francesas, masculín franceses

  1. (Xentiliciu) Francesa (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de francés.

Referencies

[editar]


Portugués

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fɾɐ̃ˈse.zɐ ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín francesa, masculín francês; plural femenín francesas, masculín franceses

  1. (Xentiliciu) Francesa (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de francês.

Referencies

[editar]