nos

De Wikcionariu
Mira tamién: nós, ños

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ nos ]

Pronome[editar]

Etimoloxía: Del llatín nos.

  1. Pronome átonu pa la primer persona plural.

Otres formes

Variantes dialeutales

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]

Contraición[editar]

  1. Xuntura de la preposición «en» col artículu «los».

Pallabres rellacionaes


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: [ nus ]

Pronome[editar]

nos (apostr. 'ns)

  1. Nos, clíticu pospuestu pa la primer persona plural. → ens


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ nos ]

Pronome[editar]

  1. Nos, pronome átonu pa la primer persona plural.
  2. Yo, pronome tónicu maxestáticu pa la primer persona singular.


Francés[editar]

Pronunciación y silabación: [ no ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma plural de notre.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ nos ]

Pronome[editar]

  1. Nos, pronome átonu pa la primer persona plural.
  2. Los, variante del pronome átonu de complementu direutu os.

Contraición[editar]

  1. Xuntura de la preposición «en» col artículu «os».


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ nuʃ ]

Pronome[editar]

  1. Nos, pronome átonu pa la primer persona plural.

Contraición[editar]

  1. Xuntura de la preposición «em» col artículu «os».