nun

De Wikcionariu
Mira tamién: nún, ñun

Asturianu[editar]

Alverbiu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈnuŋ ]
Etimoloxía: Del llatín non.


  1. (Alverbiu de negación) Pallabra que s'emplega pa negar el verbu.

Otres formes[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Antónimos[editar]

Usu[editar]

  • Esti alverbiu úsase pa la negación de les formes verbales (sacantes les formes de participiu); pa otros casos de negación, úsase l'alverbiu non).
Ser o nun ser, ehí ta la cuestión.
¿Qué vas facer, vas venir a la fiesta mañana? — Entá nun lo sé.

Traducciones y equivalencies[editar]

Contraición[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈnuŋ ]


  1. Xuntura de la preposición «en» col axetivu cuantificador «un».

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.

Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈnuŋ ]

Contraición[editar]

  1. Xuntura de la preposición «en» col cuantificador «un».


Inglés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈnʌn ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

singular nun; plural nuns

  1. (Mitoloxía y relixón) Monxa.

Pallabres rellacionaes

Rumanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈnun ]

Sustantivu[editar]

singular masculín nun, femenín nună; plural masculín nuni, femenín nune

  1. Padrín de casoriu.

Sinónimos

Pallabres rellacionaes