raíz

De Wikcionariu
Mira tamién: raiz

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ raˈiθ ]

Sustantivu[editar]

femenín singular raíz; plural raíces

  1. (Botánica) Parte soterraña, más raramente aérea, d'un vexetal que-y permite tomar del suelu los elementos precisos pa la so nutrición (agua y minerales), y que tamién-y sirve pa sofitalu.
  2. (Botánica) El conxuntu d'esi muérganu soterrañu d'un vexetal. con esti significáu, ye sustantivu non cuntable; ensin plural
  3. (Anatomía), (Zootomía) Parte d'un diente, d'un pelu, d'una uña o d'un cuernu que ta baxo la piel.
  4. L'entamu, l'orixe de daqué.
  5. (Llingüística) Unidá léxica primaria d'una pallabra, que-y da'l significáu semánticu y que nun pue xebrase n'unidaes más pequeñes.
  6. (Matemática) Númberu que multiplicáu por sí mesmu un númberu de veces da otru determináu.

Sinónimos

Traducciones y equivalencies[editar]

Español[editar]

Pronunciación y silabación: non seseante [ raˈiθ ]; seseante [ raˈis ]

Sustantivu[editar]

femenín singular raíz; plural raíces

  1. (Botánica) Raíz, raigañu.
  2. (Anatomía), (Zootomía) Raíz, raigañu.
  3. Raíz, orixe.
  4. (Llingüística) Raíz (d'una pallabra).
  5. (Matemática) Raíz.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ raˈiθ ]; seseante [ raˈis ]

Sustantivu[editar]

femenín singular raíz; plural raíces

  1. (Botánica) Raíz, raigañu.