ho
Saltar a navegación
Saltar a la gueta
![]() |
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈo ]
Etimoloxía: Del asturianu home.
Interxeición[editar]
- Pallabra que s'emplega pa dirixise a una persona, home o muyer.
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
Usu
- Nunca inicia la frase.
Traducciones[editar]
Referencies[editar]
- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
- Diccionariu Etimolóxicu de la Llingua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Universidá d'Uviéu & Academia de la Llingua Asturiana, 2017-2021, Uviéu; ISBN: 978-84-17445-18-8.
Catalán[editar]
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ u ], [ w ]; catalán occidental [ o ], [ w ]
«ho» catalán oriental
(rexistru)
Pronome[editar]
- Lo, pronome átonu neutru de complementu direutu.
Referencies[editar]
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
Gallegu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈɔ ]
Etimoloxía: Del gallegu home.
Interxeición[editar]
Usu
- Nunca inicia la frase.
Referencies[editar]
- Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
- Dicionario de pronuncia da lingua galega; Universidade de Santiago de Compostela & Instituto da Lingua Galega; ISSN: 2660-8235. Páxina web.
Italianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈɔ ]
Forma de verbu[editar]
- Primer persona singular del presente d'indicativu d'avere.