o

De Wikcionariu
Mira tamién: ó, ö, ø, O

Asturianu[editar]

Sustantivu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈo ]


femenín singular o; plural os

  1. (Escritura) Nome de la decimosesta lletra del alfabetu llatín, representada por o.

Conxunción[editar]

Pronunciación y silabación: [ o ]


  1. Emplégase pa indicar una alternancia ente los elementos que rellaciona; conxunción dixuntiva.

Otres formes

Variantes dialeutales

Traducciones y equivalencies[editar]

Catalán[editar]

Conxunción[editar]

  1. O, conxunción dixuntiva.


Español[editar]

Conxunción[editar]

  1. O, conxunción dixuntiva.

Otres formes


Gallegu[editar]

Artículu[editar]

m. o, f. a; pl. m. os, f. as

  1. El, artículu.

Pronome[editar]

m. o, f. a; pl. m. os, f. as

  1. Lu, clíticu pa la tercer persona complementu direutu.


Italianu[editar]

Conxunción[editar]

  1. O, conxunción dixuntiva.

Otres formes

Sinónimos


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [u]

Artículu[editar]

m. o, f. a; pl. m. os, f. as

  1. El, artículu.

Pronome[editar]

m. o, f. a; pl. m. os, f. as

  1. Lu, clíticu pa la tercer persona complementu direutu.


Rumanu[editar]

Axetivu[editar]

  1. Una, forma femenina singular d'un.

Pronome[editar]

  1. La, forma femenina singular d'îl.