pancarina
Saltar a navegación
Saltar a la gueta
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ paŋ.kaˈɾi.na ]
Etimoloxía: De Pancar + -ín.
Sustantivu[editar]
singular femenín pancarina, masculín pancarín ; plural femenín pancarines, masculín pancarinos
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Pancar, nel conceyu de Llanes.
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
- llanisca; andriniega, ardisana, barrucana, borbollesa, caldueñana, caleyana, carriliega, celoriana, merencha, naviza, parraguesa, peredana, poíca, porruana, posadina, sanrocuda, valmoriana
Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de pancarín.
Referencies[editar]
- Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.