valmoriana
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ bal.moˈɾja.na ]
Etimoloxía: De Valmori + -anu.
Sustantivu[editar]
singular femenín valmoriana, masculín valmorianu ; plural femenín valmorianes, masculín valmorianos → términu non incluyíu nel DALLA
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Valmori, nel conceyu de Llanes.
Pallabres rellacionaes[editar]

- llanisca; andriniega, ardisana, barrucana, borbollesa, caldueñana, caleyana, carriliega, celoriana, merencha, naviza, pancarina/pancareta, parraguesa, peredana, poíca, porruana, posadina, sanrocuda
Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de valmorianu.
Referencies[editar]
- Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.