Saltar al conteníu

flamenco

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ flaˈmeŋ.ko ]
(rexistru)

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma neutra de flamencu.


Aragonés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ flaˈmeŋ.ko ]

Sustantivu (1)

[editar]

masculín singular flamenco ensin plural

  1. (Llingüística) Flamencu, llingua flamenca.

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

singular masculín flamenco, femenín flamenca; plural masculín flamencos, femenín flamencas

  1. (Xentiliciu) Flamencu (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín flamenco, femenín flamenca; plural masculín flamencos, femenín flamencas

  1. (Xentiliciu) Flamencu, de Flandes.
  2. (Filoloxía) Flamencu, de la llingua flamenca.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario ortografico de l'aragonés (Seguntes la Propuesta Ortografica de l'EFA). Estudio de Filología Aragonesa. ISSN 1988-8139. Abril de 2023. Consulta PDF on-line.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ flaˈmeŋ.ko ]

Sustantivu (1)

[editar]

masculín singular flamenco; plural flamencos

  1. (Ornitoloxía) Flamencu (familia Phoenicopteridae).

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular flamenco ensin plural

  1. (Llingüística) Flamencu, llingua flamenca.

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (3)

[editar]

singular masculín flamenco, femenín flamenca; plural masculín flamencos, femenín flamencas

  1. (Xentiliciu) Flamencu (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín flamenco, femenín flamenca ; plural masculín flamencos, femenín flamencas

  1. (Xentiliciu) Flamencu, de Flandes.
  2. (Filoloxía) Flamencu, de la llingua flamenca.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.