ella

De Wikcionariu
Saltar a navegación Saltar a la gueta

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈe.ʎa ]
Etimoloxía: Del llatín illa.

Pronome[editar]

singular femenín ella, masculín él ~ elli, neutru ello; plural femenín elles, masculín ellos

  1. Pronome tónicu pa la tercer persona femenina singular.

Variantes dialectales

  • eḷḷa; illa

Pallabres rellacionaes

Traducciones[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈe.ʎə ]; catalán occidental [ ˈe.ʎa ]

Pronome[editar]

singular femenín ella, masculín ell; plural femenín elles, masculín ells

  1. Ella, pronome tónicu pa la tercer persona femenina singular.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: non yeísta [ ˈe.ʎa ], yeísta [ ˈe.ʝa ]

Pronome[editar]

  1. Ella, pronome tónicu pa la tercer persona femenina singular.


Italianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈel.la ]

(rexistru)

Pronome[editar]

  1. Ella, pronome tónicu pa la tercer persona femenina singular.

Sinónimos