ser

De Wikcionariu
Saltar a navegación Saltar a la gueta

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈseɾ ]

Sustantivu[editar]

masculín singular ser; plural seres

  1. Manera de ser, de comportase.
  2. Realidá material, cosa qu'esiste.
  3. Estáu o situación afayadizos.

Sinónimos

Verbu[editar]

  1. Verbu copulativu que marca la esistencia, les cualidaes, el resultáu de daqué o daquién.

Sinónimos

Traducciones[editar]


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈsɛ ]; catalán occidental [ ˈse ], valencianu [ ˈseɾ ]

Verbu[editar]

  1. Ser.

Otres formes


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈseɾ ]

Verbu[editar]

  1. Ser.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈseɾ ]

Verbu[editar]

  1. Ser.

Forma de verbu[editar]

  1. Primer persona singular del infinitivu personal de ser.
  2. Tercer persona singular del infinitivu personal de ser.


Mirandés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈseɾ ]

Verbu[editar]

  1. Ser.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈseɾ ]

Verbu[editar]

  1. Ser.

Forma de verbu[editar]

  1. Primer persona singular del infinitivu personal de ser.
  2. Tercer persona singular del infinitivu personal de ser.